Gelukkig en veilig in middenmoot?

In de meeste industrieën is er altijd een onderscheid geweest tussen trendsetters (zij die de industrie vormgeven), echte “laggards” (achterblijvers) en de massa van organisaties die er tussenin zit; die in net voldoende tempo nieuwe werkwijzen overnemen zich aan veranderende markten aanpassen.

In het verleden was het misschien gemakkelijk om te gaan voor deze gewoon-goed-genoeg middelmatigheid in de mainstream, te doen wat iedereen doet en de gebaande paden te volgen. “Op safe spelen“, zogezegd (en ja, waarom zou je je zorgen maken als je elk kwartaal je doelen haalt… dat is toch de belangrijkste KPI).

We zijn een tijdsgewricht binnengetreden waarin verandering overal is, en die om verandering vraagt op meer fronten dan we ooit in de moderne geschiedenis hebben gezien: of het nu gaat om verstoringen in de supply chain, het bestrijden van of het omgaan met de effecten van klimaatverandering, het omgaan met oorlogen, veranderende sociale sentimenten, regelgeving, vervagende grenzen van privacy of de schaarste van grondstoffen. Elke organisatie wordt wel op de een of andere manier geraakt.

Op veilig spelen door af te wachten wat anderen doen, het uit te zitten of er maar het beste van te hopen, is geen werkbare strategie en niet eens meer “veilig”. De korte termijn haalt je reeds in en de volgende verstoring staat alweer voor de deur. De vraag waar leiders van/in alle organisaties, niet enkel die in de trendsetting categorie, zich bezig mee zouden moeten houden is: “hoe kunnen we beter gebruik maken van deze onrust, hoe kunnen we naar een meer blijvende positieve impact toewerken en hoe kunnen we ons voorbereiden op de toekomst?” ; of zoals Erica Jong het zegt: “als je niets riskeert, riskeer je juist nog meer” .

Waar is de handleiding voor het herschrijven van de handleiding?

Hoe komt het dan dat niet alle organisaties dit probleem op een succesvolle manier aanpakken?

We merken dat de meeste organisaties simpelweg niet zijn toegerust om structurele en diepgaande veranderingen door te voeren in hun organisatie (of de manier waarop ze die runnen). Gestroomlijnd en ingericht om de binnen de status quo efficiënt te draaien, maar niet altijd effectief in een veranderende wereld. Het kan dan nodig zijn om externe hulp in te schakelen om uit te zoeken wat we nu moeten doen om de komende jaren succesvol te zijn EN hoe we dat in de praktijk kunnen bewerkstelligen. Dit kan strategisch advies over (digitale) transformatie zijn, waarbij gebruik wordt gemaakt van de mogelijkheden van softwarebedrijven of de diensten van system-integrators. Constructieve en toekomstgerichte managers ziet dit als positieve en stimulerende reflectie.

Het is absoluut geen schande om hulp te vragen en het is simpelweg slim zakendoen om gebruik te maken van de expertise en diensten van anderen voor zaken die geen deel uitmaken van je kern- en onderscheidende activiteiten. Echter: de werkelijke transformaties die op dit moment nodig zijn, gaan JUIST over die kern en differentiatie. Daarom is het noodzakelijk dat de organisatie echt betrokken is bij, gecommitteerd is aan en zich bewust is van de gevolgen van de beslissingen die nodig zijn als onderdeel daarvan. En dat levert vaak een catch-22 situatie op.

De organisatie weet alles over hun operatie en markt, en de “externe hulp” weet alles over het implementeren van hun “digitale” oplossingen – maar deze partijen spreken zelden dezelfde taal. Vaak is er ook sprake van een inherent belangenconflict, vanwege de verschillende manieren waarop ze allebei succes/waarde zien en meten en de manier waarop selectieprocessen (RFX) en contracten worden opgesteld.

Leg de lat hoger, verander de norm.

Dat betekent niet dat elk transformatieprogramma hoeft te eindigen met een hoge rekening en karige resultaten. Als iedereen echt klaar wil zijn voor een nieuw tijdperk (en die daarop volgen), is het nu tijd om hoge eisen te stellen aan de eigen organisatie (inclusief alle betrokkenen), leveranciers en andere stakeholders (inclusief aandeelhouders).

Daarom een oproep aan jou: Zorg dat je goed geïnformeerd bent, omring je met professionals die jouw ambities en bredere doelstellingen delen en die je eerlijke feedback geven, verwelkom goede discussies en verschillende perspectieven. Blijf vragen stellen (er zijn geen domme vragen!) en zorg ervoor dat je elke beslissing welbewust neemt, d.w.z. dat je de gevolgen van begin tot eind begrijpt. Daarmee ervoor zorgend dat je het aan al je stakeholders kunt uitleggen en hun steun kunt vergaren om van de transformatie een duurzaam succes te maken en de waarde te leveren die je zoekt en nodig hebt. Neem niets zomaar aan, blijf nieuwsgierig en wees een uitdager.

Als je je in een werkcultuur bevindt die deze mentaliteit niet verwelkomt, mag je vraagtekens beginnen te zetten bij het voortbestaan van deze organisatie (en/of jouw relatie ermee).

Geen middelmatigheid meer, geen genoegen nemen met minder. Neem de “high and hard road”, zelfs als het niets anders zou brengen: het uitzicht EN de verhalen zijn beter.

Benieuwd hoe je dit kunt toepassen in je organisatie, met je leveranciers en andere stakeholders (of wil je iets vragen namens een vriend)? Of gewoon geïnteresseerd in hoe wij de wereld zien?

Neem contact met ons op!